ข้อความ
by พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ที่เกี่ยวกับแฟนฟิคชั่น
การลอกเลียน ดัดแปลง แก้ไขงานเขียนใดๆที่มิใช่ของตนเองและมิได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน...เป็นเรื่องผิดกฎหมาย ไม่จำเป็นว่าชิ้นนั้นๆจะต้องมีการซื้อขายลิขสิทธิ์เพราะ"งานเขียนทุกชนิดมีลิขสิทธิ์ในตัวเจ้าของผลงานอยู่แล้ว โดยที่ไม่ต้องจดทะเบียนกับกรมทรัพย์สินทางปัญญาหรือหน่วยงานใดๆเพื่อขึ้นทะเบียนลิขสิทธิ์แต่อย่างใด"
จะขอยกตัวบทบางมาตราที่พูดถึงลิขสิทธิ์จากงานเขียน ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗ มาอ้างอิงไว้ดังนี้
มาตรา ๔ ในพระราชบัญญัตินี้
“ผู้สร้างสรรค์” หมายความว่า ผู้ทำหรือผู้ก่อให้เกิดงานสร้างสรรค์อย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้
“ลิขสิทธิ์” หมายความว่า สิทธิแต่ผู้เดียวที่จะทำการใด ๆ ตามพระราชบัญญัตินี้เกี่ยวกับงานที่ผู้สร้างสรรค์ได้ทำขึ้น
“วรรณกรรม” หมายความว่า งานนิพนธ์ที่ทำขึ้นทุกชนิด เช่น หนังสือ จุลสาร สิ่งเขียน สิ่งพิมพ์ ปาฐกถา เทศนา คำปราศรัย สุนทรพจน์ และให้หมายความรวมถึงโปรแกรมคอมพิวเตอร์ด้วย
มาตรา ๘ ให้ผู้สร้างสรรค์เป็นผู้มีลิขสิทธิ์ในงานที่ตนได้สร้างสรรค์ขึ้นภายใต้เงื่อนไขดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีที่ยังไม่ได้มีการโฆษณางาน ผู้สร้างสรรค์ต้องเป็นผู้มีสัญชาติไทยหรืออยู่ในราชอาณาจักรหรือเป็นผู้มีสัญชาติหรืออยู่ในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย ตลอดระยะเวลาหรือเป็นส่วนใหญ่ในการสร้างสรรค์งานนั้น
(๒) ในกรณีที่ได้มีการโฆษณางานแล้ว การโฆษณางานนั้นในครั้งแรกได้กระทำขึ้นในราชอาณาจักรหรือในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย หรือในกรณีที่การโฆษณาครั้งแรกได้กระทำนอกราชอาณาจักรหรือในประเทศอื่นที่ไม่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ ซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย หากได้มีการโฆษณางานดังกล่าวในราชอาณาจักรหรือในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ซึ่งประเทศไทยเป็นภ าคีอยู่ด้วยภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้มีการโฆษณาครั้งแรก หรือผู้สร้างสรรค์เป็นผู้มีลักษณะตามที่กำหนดไว้ใน (๑) ในขณะที่มีการโฆษณางานครั้งแรก
ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์ต้องเป็นผู้มีสัญชาติไทย ถ้าผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล นิติบุคคลนั้นต้องเป็นนิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นตามกฎหมายไทย
มาตรา ๑๕ ภายใต้บังคับมาตรา ๙ มาตรา ๑๐ และมาตรา ๑๔ เจ้าของลิขสิทธิ์ย่อมมีสิทธิแต่ผู้เดียวดังต่อไปนี้
(๑) ทำซ้ำหรือดัดแปลง
(๒) เผยแพร่ต่อสาธารณชน
(๓) ให้เช่าต้นฉบับหรือสำเนางานโปรแกรมคอมพิวเตอร์ โสตทัศนวัสดุ ภาพยนตร์ และสิ่งบันทึกเสียง
(๔) ให้ประโยชน์อันเกิดจากลิขสิทธิ์แก่ผู้อื่น
(๕) อนุญาตให้ผู้อื่นใช้สิทธิตาม (๑) (๒) หรือ (๓) โดยจะกำหนดเงื่อนไขอย่างใดหรือไม่ก็ได้ แต่เงื่อนไขดังกล่าวจะกำหนดในลักษณะที่เป็นการจำกัดการแข่งขันโดยไม่เป็นธรรมไม่ได้
การพิจารณาว่าเงื่อนไขตามวรรคหนึ่ง (๕) จะเป็นการจำกัดการแข่งขันโดยไม่เป็นธรรมหรือไม่ ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไขที่กำหนดในกฎกระทรวง
มาตรา ๑๙ ภายใต้บังคับมาตรา ๒๑ และมาตรา ๒๒ ลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ให้มีอยู่ตลอดอายุของผู้สร้างสรรค์ และมีอยู่ต่อไปอีกเป็นเวลาห้าสิบปี นับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
ในกรณีที่มีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์ในงานดังกล่าวให้มีอยู่ตลอดอายุของผู้สร้างสรรค์ร่วม และมีอยู่ต่อไปอีกเป็นเวลาห้าสิบปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย
ถ้าผู้สร้างสรรค์หรือผู้สร้างสรรค์ร่วมทุกคนถึงแก่ความตายก่อนที่ได้มีการโฆษณางานนั้น ให้ลิขสิทธิ์ดังกล่าวมีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้มีการโฆษณาเป็นครั้งแรก
ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ได้สร้างสรรค์ขึ้น แต่ถ้าได้มีการโฆษณางานนั้นในระหว่างระยะเวลาดังกล่าว ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้มีการโฆษณาเป็นครั้งแรก
มาตรา ๒๐ งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ที่ได้สร้างสรรค์ขึ้นโดยผู้สร้างสรรค์ใช้นามแฝงหรือไม่ปรากฏชื่อผู้สร้างสรรค์ ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น แต่ถ้าได้มีการโฆษณางานนั้นในระหว่างระยะเวลาดังกล่าว ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้มีการโฆษณาเป็นครั้งแรก
มาตรา ๒๗ การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ โดยไม่ได้รับอนุญาตตามมาตรา ๑๕ (๕) ให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าได้กระทำดังต่อไปนี้
(๑) ทำซ้ำหรือดัดแปลง
(๒) เผยแพร่ต่อสาธารณชน
มาตรา ๖๙ ผู้ใดกระทำการละเมิดลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงตามมาตรา ๒๗ มาตรา ๒๘ มาตรา ๒๙ มาตรา ๓๐ หรือมาตรา ๕๒ ต้องระวางโทษปรับตั้งแต่สองหมื่นบาทถึงสองแสนบาท
ขอขอบคุณข้อมูลดีๆจาก http://www.pub-law.net/library/act_copyright.html สามารถอ่านตัวบททั้งหมดได้ตามลิงค์นี้ค่ะ
สรุปเป็นใจความง่ายๆอีกครั้งคือ งานเขียนทุกชนิดมีลิขสิทธิ์ในตัวเองมันเองนับตั้งแต่ผู้เขียนได้สร้างสรรค์มันขึ้นมา หากผู้ใดที่ทำการลอกเลียน ดัดแปลง แก้ไขแล้วนำไปเผยแพร่โดยที่เจ้าของผลงานมิได้อนุญาต ถือว่าผู้นั้นละเมิดลิขสิทธิ์ มีโทษปรับตั้งแต่ 20000 ถึง 200000 บาท
การลอกฟิคหรือลอกงานเขียนใดๆมาดัดแปลงเป็นงานของตนนอกจากจะเป็นการกระทำที่หน้าไม่อายแล้ว ยังถือเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายด้วย ใครที่เคยทำ เลิกทำเสีย ใครที่คิดจะทำ หยุดไว้เพียงแค่ความคิด แล้วก็ขอเป็นกำลังใจให้นักเขียนทุกท่านที่ถูกละเมิดสิทธิ์ ไม่ต้องกลัวเกรง แล้วก็อย่าคิดว่าเราทำอะไรคนหน้าไม่อายเหล่านั้นไม่ได้ กฎหมายอยู่ข้างคนที่ทำถูกต้องเสมอค่ะ เรามีสิทธิที่จะเอาเรื่องคนไร้ความคิดได้
สุดท้ายที่อยากฝากคือ รบกวนช่วยกันดูแลด้วย อย่าให้คนไร้ยางอาย ไร้ความคิดเอางานของคนอื่นมาโพสต์ในชื่อของตัวเอง รับคอมเม้นท์ชื่นชมไปอย่างหน้าชื่นตาบาน ช่วยกันสอดส่องดูแลบ้านของเรา หากพบเจอให้ประจานออกมาดังๆเลยเพื่อที่คนหน้าไม่อายจะได้รู้สึกอับอายในการกระทำของตัวเองบ้าง ไม่อยากเห็นคำแก้ตัวว่าหนูไม่รู้ หนูไม่ผิดอีกต่อไปแล้ว
ลอกคือลอก ผิดตั้งแต่เริ่มคิดแล้วค่ะ
credit : คุณหยก adiana
การลอกเลียน ดัดแปลง แก้ไขงานเขียนใดๆที่มิใช่ของตนเองและมิได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน...เป็นเรื่องผิดกฎหมาย ไม่จำเป็นว่าชิ้นนั้นๆจะต้องมีการซื้อขายลิขสิทธิ์เพราะ"งานเขียนทุกชนิดมีลิขสิทธิ์ในตัวเจ้าของผลงานอยู่แล้ว โดยที่ไม่ต้องจดทะเบียนกับกรมทรัพย์สินทางปัญญาหรือหน่วยงานใดๆเพื่อขึ้นทะเบียนลิขสิทธิ์แต่อย่างใด"
จะขอยกตัวบทบางมาตราที่พูดถึงลิขสิทธิ์จากงานเขียน ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗ มาอ้างอิงไว้ดังนี้
มาตรา ๔ ในพระราชบัญญัตินี้
“ผู้สร้างสรรค์” หมายความว่า ผู้ทำหรือผู้ก่อให้เกิดงานสร้างสรรค์อย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้
“ลิขสิทธิ์” หมายความว่า สิทธิแต่ผู้เดียวที่จะทำการใด ๆ ตามพระราชบัญญัตินี้เกี่ยวกับงานที่ผู้สร้างสรรค์ได้ทำขึ้น
“วรรณกรรม” หมายความว่า งานนิพนธ์ที่ทำขึ้นทุกชนิด เช่น หนังสือ จุลสาร สิ่งเขียน สิ่งพิมพ์ ปาฐกถา เทศนา คำปราศรัย สุนทรพจน์ และให้หมายความรวมถึงโปรแกรมคอมพิวเตอร์ด้วย
มาตรา ๘ ให้ผู้สร้างสรรค์เป็นผู้มีลิขสิทธิ์ในงานที่ตนได้สร้างสรรค์ขึ้นภายใต้เงื่อนไขดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีที่ยังไม่ได้มีการโฆษณางาน ผู้สร้างสรรค์ต้องเป็นผู้มีสัญชาติไทยหรืออยู่ในราชอาณาจักรหรือเป็นผู้มีสัญชาติหรืออยู่ในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย ตลอดระยะเวลาหรือเป็นส่วนใหญ่ในการสร้างสรรค์งานนั้น
(๒) ในกรณีที่ได้มีการโฆษณางานแล้ว การโฆษณางานนั้นในครั้งแรกได้กระทำขึ้นในราชอาณาจักรหรือในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย หรือในกรณีที่การโฆษณาครั้งแรกได้กระทำนอกราชอาณาจักรหรือในประเทศอื่นที่ไม่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ ซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย หากได้มีการโฆษณางานดังกล่าวในราชอาณาจักรหรือในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ซึ่งประเทศไทยเป็นภ าคีอยู่ด้วยภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้มีการโฆษณาครั้งแรก หรือผู้สร้างสรรค์เป็นผู้มีลักษณะตามที่กำหนดไว้ใน (๑) ในขณะที่มีการโฆษณางานครั้งแรก
ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์ต้องเป็นผู้มีสัญชาติไทย ถ้าผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล นิติบุคคลนั้นต้องเป็นนิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นตามกฎหมายไทย
มาตรา ๑๕ ภายใต้บังคับมาตรา ๙ มาตรา ๑๐ และมาตรา ๑๔ เจ้าของลิขสิทธิ์ย่อมมีสิทธิแต่ผู้เดียวดังต่อไปนี้
(๑) ทำซ้ำหรือดัดแปลง
(๒) เผยแพร่ต่อสาธารณชน
(๓) ให้เช่าต้นฉบับหรือสำเนางานโปรแกรมคอมพิวเตอร์ โสตทัศนวัสดุ ภาพยนตร์ และสิ่งบันทึกเสียง
(๔) ให้ประโยชน์อันเกิดจากลิขสิทธิ์แก่ผู้อื่น
(๕) อนุญาตให้ผู้อื่นใช้สิทธิตาม (๑) (๒) หรือ (๓) โดยจะกำหนดเงื่อนไขอย่างใดหรือไม่ก็ได้ แต่เงื่อนไขดังกล่าวจะกำหนดในลักษณะที่เป็นการจำกัดการแข่งขันโดยไม่เป็นธรรมไม่ได้
การพิจารณาว่าเงื่อนไขตามวรรคหนึ่ง (๕) จะเป็นการจำกัดการแข่งขันโดยไม่เป็นธรรมหรือไม่ ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไขที่กำหนดในกฎกระทรวง
มาตรา ๑๙ ภายใต้บังคับมาตรา ๒๑ และมาตรา ๒๒ ลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ให้มีอยู่ตลอดอายุของผู้สร้างสรรค์ และมีอยู่ต่อไปอีกเป็นเวลาห้าสิบปี นับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
ในกรณีที่มีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์ในงานดังกล่าวให้มีอยู่ตลอดอายุของผู้สร้างสรรค์ร่วม และมีอยู่ต่อไปอีกเป็นเวลาห้าสิบปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย
ถ้าผู้สร้างสรรค์หรือผู้สร้างสรรค์ร่วมทุกคนถึงแก่ความตายก่อนที่ได้มีการโฆษณางานนั้น ให้ลิขสิทธิ์ดังกล่าวมีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้มีการโฆษณาเป็นครั้งแรก
ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ได้สร้างสรรค์ขึ้น แต่ถ้าได้มีการโฆษณางานนั้นในระหว่างระยะเวลาดังกล่าว ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้มีการโฆษณาเป็นครั้งแรก
มาตรา ๒๐ งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ที่ได้สร้างสรรค์ขึ้นโดยผู้สร้างสรรค์ใช้นามแฝงหรือไม่ปรากฏชื่อผู้สร้างสรรค์ ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น แต่ถ้าได้มีการโฆษณางานนั้นในระหว่างระยะเวลาดังกล่าว ให้ลิขสิทธิ์มีอายุห้าสิบปีนับแต่ได้มีการโฆษณาเป็นครั้งแรก
มาตรา ๒๗ การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ โดยไม่ได้รับอนุญาตตามมาตรา ๑๕ (๕) ให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าได้กระทำดังต่อไปนี้
(๑) ทำซ้ำหรือดัดแปลง
(๒) เผยแพร่ต่อสาธารณชน
มาตรา ๖๙ ผู้ใดกระทำการละเมิดลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงตามมาตรา ๒๗ มาตรา ๒๘ มาตรา ๒๙ มาตรา ๓๐ หรือมาตรา ๕๒ ต้องระวางโทษปรับตั้งแต่สองหมื่นบาทถึงสองแสนบาท
ขอขอบคุณข้อมูลดีๆจาก http://www.pub-law.net/library/act_copyright.html สามารถอ่านตัวบททั้งหมดได้ตามลิงค์นี้ค่ะ
สรุปเป็นใจความง่ายๆอีกครั้งคือ งานเขียนทุกชนิดมีลิขสิทธิ์ในตัวเองมันเองนับตั้งแต่ผู้เขียนได้สร้างสรรค์มันขึ้นมา หากผู้ใดที่ทำการลอกเลียน ดัดแปลง แก้ไขแล้วนำไปเผยแพร่โดยที่เจ้าของผลงานมิได้อนุญาต ถือว่าผู้นั้นละเมิดลิขสิทธิ์ มีโทษปรับตั้งแต่ 20000 ถึง 200000 บาท
การลอกฟิคหรือลอกงานเขียนใดๆมาดัดแปลงเป็นงานของตนนอกจากจะเป็นการกระทำที่หน้าไม่อายแล้ว ยังถือเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายด้วย ใครที่เคยทำ เลิกทำเสีย ใครที่คิดจะทำ หยุดไว้เพียงแค่ความคิด แล้วก็ขอเป็นกำลังใจให้นักเขียนทุกท่านที่ถูกละเมิดสิทธิ์ ไม่ต้องกลัวเกรง แล้วก็อย่าคิดว่าเราทำอะไรคนหน้าไม่อายเหล่านั้นไม่ได้ กฎหมายอยู่ข้างคนที่ทำถูกต้องเสมอค่ะ เรามีสิทธิที่จะเอาเรื่องคนไร้ความคิดได้
สุดท้ายที่อยากฝากคือ รบกวนช่วยกันดูแลด้วย อย่าให้คนไร้ยางอาย ไร้ความคิดเอางานของคนอื่นมาโพสต์ในชื่อของตัวเอง รับคอมเม้นท์ชื่นชมไปอย่างหน้าชื่นตาบาน ช่วยกันสอดส่องดูแลบ้านของเรา หากพบเจอให้ประจานออกมาดังๆเลยเพื่อที่คนหน้าไม่อายจะได้รู้สึกอับอายในการกระทำของตัวเองบ้าง ไม่อยากเห็นคำแก้ตัวว่าหนูไม่รู้ หนูไม่ผิดอีกต่อไปแล้ว
ลอกคือลอก ผิดตั้งแต่เริ่มคิดแล้วค่ะ
credit : คุณหยก adiana
![[| นักศึกษาวิชาทหาร/รด. |]](https://www.picz.in.th/images/2017/12/18/42.png "[| นักศึกษาวิชาทหาร/รด. |]")
